ЕСЕННО И ето, победени са цветята над полето и в надеждата, едва проходила в нощта, отсъства твоя глас, идващ от сърцето, който бдеше над изморената зора. Аз се будя сред ридание на тъмни лесове, гдето нощна птица е разбудила нощта. Крача сред руини под безкрайното небе , гдето светлината, потопена в бистрата вода, като в огледало отразява скръбта на моето лице.